زندگی روی خط تعادل

روز اولی که تصمیم به تمرین ترک عصبانیت گرفتم یادم رفته بود که هر چیزی را با تمرین مکرر می شود فراموش کرد. من اگر خیلی چیزها را توانسته ام تغییر بدهم فقط به خاطر این است که آن موقعیتها تکراری بون و تکراری بودن آن باعث می شود هر روز آنها را تمرین کنم و یاد بگیرم که چطور با آنها کنار بیایم. اما موقعییت کمتر تکراری مثل دعوت شدن به جشن تولد رفتن به خانه یک دوست برای اولین بار موقعیتهایی است که تمرین نکرده ام. برای همین هم هر بار در تمرینم شکست می خورم . راستش خیلی دلسرد شده بودم اما باز هم به خودم تکرار کردم که هر چیزی با تمرین درست می شود و همین که حواسم به رفتارهایم هست خیلی خوب است.

از طرفی می دانم هر چقدر دیرتر از شر عصبانیت راحت شود ضررش هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی و هم از نظر تاثیر بدی که روی اطرافیانم می گذارد بیشتر است اما گویا چاره ای نیست. گفته بودم از خصوصیات آدمهای عصبانی عجول بودن است شاید الان هم دارم عجله به خرج می دهم و باید کمی آرامتر برانم!

یکی از مواقعی که خیلی عصبانی می شوم وقتی است که دخترم را برای بازی به پارکینگ می برم از اینکه حتی ده دقیقه من را رها نمی کند و نمی گذارد حداقل با همسایه ها سلام و علیک کنم خیلی عصبانی می شوم. از اینکه وقتی هم که بیرون هستیم همش بهانه گیری می کند که برگردیم اسباب بازیش را بیاوریم برویم بیرون یا کلا چیزی غیر آنچه هست را میخواهد خیلی حرص می خورم. اینها را تمرین نکرده بودم و موقعیت هایی است که بعضی وقتها پیش می آید بنابراین مثل یک دانش آموز دبستانیم که جلویش یک مساله جدید و ناآشنا بگذارند و بلد نباشد حلش کند. خیلی زود عصبانی می شوم ، دخترم را تهدید می کنم که بر می گردیم بالا او را با بچه های دیگر مقایسه می کنم که راحت و بدون غر زدن دارند با هم بازی می کنند ولی او فقط به من چسبیده و خلاصه همه کارهایی را که مدتهاست می خواهم از شرشان خلاص بشوم تکرار می کنم.

به جای دلسرد شدن تصمیم گرفته ام هر بار شرایط تازه را بازسازی کنم و آنقدر تکرارشان کنم که آنها هم حل شود و رفتار پسندیده ای داشته باشم.

رسول اکرم(ص):

اَلا اِنَّ خَیرَ الرِّجالِ مَن کانَ بَطیءَ الغَضَبِ سَریعَ الرِّضا؛

بدانید که بهترین انسان‌ها کسانی هستند که دیر به خشم آیند و زود راضی شوند.

نهج الفصاحه ح 469

امام صادق (ع) :

اَلغَضَبُ مِفتَاحُ کُلِّ شَرٍّ.

امام صادق‏ - علیه السلام - فرمود: خشم، کلید هر بدی است.

الکافی، ج 2، ص 303